Innovatie staat niet gelijk aan integratie

Het lijkt in sommige branches en overheidsorganen zo vast te staan, de manier waarop (product-) innovatie plaatsvindt. Een bedrijf met hoge mate van verticale integratie werkt met eigen R&D medewerkers om eigen IP te genereren dat ingezet wordt in de eigen productiehallen (of cubicles in het geval van software) en verkocht door eigen commerciële mensen. Subsidie programma’s worden met deze overtuiging in het achterhoofd gepubliceerd, overnames geïnitieerd, en protectionisme wordt er door verantwoord.

Wat men hierbij lijkt te vergeten is dat over de laatste vijf tot tien jaar de meest disruptieve innovators met de grootste impact op hun eindgebruikers, bedrijven zijn geweest met een directe aversie tegen verticale integratie.

Het riedeltje is tegenwoordig wel bekend: de grootste aanbieder van overnachtingen heeft geen (hotel-) kamers op de boeken staan, de grootste aanbieder van taxi ritten geen auto’s, en de grootste aanbieders van mobiele applicaties ontwikkelen zelf geen apps. De innovatie in deze bedrijven gebeurt in het creëren van ecosystemen om het product/service dat zij aanbieden heen.

Creatie van ecosystemen

Boston Consulting Group beschrijft hoe een dergelijke aanpak de 3D printing / additive manufacturing industrie kan helpen groeien in markt acceptatie, waarbij de belangrijkste conclusie ligt in het mechanisme dat in gang wordt gezet door een functionerend, samenwerkend ecosysteem. Het creëren van economies of scale aan zowel de aanbod- als vraagzijde van een markt kan namelijk vaak alleen als partijen in een branche doen waar zíj goed in zijn, een overtuiging dat in de 19^de en 18^de eeuw al geïllustreerd werd door economen Adam Smith en David Ricardo.

Immers, naarmate partij A beter wordt in het produceren van een enkele moer, wordt die moer zowel goedkoper als beter/sterker/lichter/etc., doordat die enkele moer nu voor meer potentiële afnemers betaalbaar is en/of meer potentiële gebruiksdoelen heeft, worden er meer moeren afgenomen, waardoor partij A weer nóg beter wordt in het produceren van die enkele moer, etc.

3D-cat

Een mooi voorbeeld van deze werking kan worden gezien in SUBtracers klant 3D-cat. 3D-cat is een speler in de hoog innovatieve keramische 3D printing markt, waar founders Hans Willemsen en Gabriel de Scheemaker een patent bezitten op ontwerpen die het onder andere mogelijk maken om C02 middels 3D-geprinte structuren te absorberen en op die manier uit (af)gasstromen af te vangen. Hun IP is tot op zekere hoogte modulair inzetbaar voor andere doeleinden in branches als de zware industrie en energieopwekking, maar dient in de uitvoering altijd op maat geproduceerd te worden.

Volgens de traditionele, op integratie gebaseerde opvatting van innovatie zou 3D-cat het meest innovatief zijn indien zij zelf hallen vol 3D-printers hebben staan en zelf hun supply chain van grondstoffen inrichten. Echter, met een dergelijk businessmodel zou 3D-cat nooit de schaal kunnen bewerkstelligen die nodig is om hun afzetmarkten te bedienen op een manier die economischer is dan de huidige status quo van bijvoorbeeld C02 afvang.

Door het orkestreren van het ecosysteem van producenten, grondstof leveranciers, afnemers, en ondersteunende organisaties zoals kennisinstellingen, kan een partij als 3D-cat hun waardevolle IP efficiënt inzetten bij ecosysteem partners met de meeste kennis op het vlak van een bepaald gebruik. Verdere innovatie in dit ecosysteem vindt plaats door integrale samenwerking tussen de voor die innovatie relevante partijen middels co-design en co-development, waarbij 3D-cat een coördinerende en stimulerende rol pakt. IP (waar de echte innovatie van 3D-cat dus ligt), wordt gebruikt om flexibel en snel hun potentieel world-saving oplossingen naar de markt te brengen, in plaats van dat het op de plank blijft liggen tot er een zak goud is gevonden om de anders benodigde activa (die al ergens anders in fabriekshallen staat) aan te schaffen. Zo hoeft de producent alleen de productie te verbeteren, grondstof leveranciers alleen de supply chain te verbeteren, en afnemers alleen het gebruik van de technologie te verbeteren, zonder dat er maar een enkel wiel opnieuw uitgevonden wordt.

Auteur: Lodewijk Bloemzaad

Laatste nieuws